Karate-dō a sport. To temat, który dla nas, tj. osób zajmujących się studiowaniem Karate, jest jednym z najważniejszych. Aby jednak móc o nim rozprawiać dalej – wyjaśnijmy zatem, jak najprościej czym jest sport?
Sport
Z założenia pokojowe współzawodnictwo, którego istotę stanowi indywidualna bądź zespołowa rywalizacja (według określonych reguł) prowadzona zgodnie z zasadami fair play oraz dążenie do osiągania, jak najlepszych wyników. Podejmowane także m.in. w celu rekreacji i doskonalenia własnych cech fizycznych. Wyraża się przez ćwiczenia i gry uprawiane według określonych zasad; sprzyja zachowaniu zdrowia oraz rozwija cechy osobowości, m.in.: wytrwałość, silną wolę, zdyscyplinowanie, poczucie solidarności i koleżeństwa.
W sporcie kwalifikowanym celem nadrzędnym jest osiąganie możliwie, jak najlepszych wyników na zawodach różnego szczebla o zasięgu regionalnym, krajowym, światowym czy olimpijskim.
Wymaga to odpowiedniego przygotowania ogólnego i specjalnego, długotrwałego i intensywnego treningu prowadzonego m.in. pod opieką trenera, lekarza sportowego oraz specjalisty od odnowy biologicznej czy też psychologa. W wielu dyscyplinach sportowych chęć osiągnięcia wyników bliskich granicy możliwości ludzkiego organizmu przynosi niekiedy negatywne skutki, jak przetrenowanie, urazy czy niedozwolony doping.
Istniejący do 1972 roku ostry podział na sport amatorski i sport zawodowy coraz bardziej się zaciera. Nowy status sportowca, opracowany przez MKOl, umożliwił m.in. start na igrzyskach olimpijskich w Barcelonie w 1992 roku zawodowym koszykarzom i tenisistom.
Sport powszechny (masowy) jest formą czynnego wypoczynku służącą odprężeniu po pracy, regeneracji sił, utrzymaniu sprawności fizycznej i dobrego stanu zdrowia, jednocześnie zachowuje element współzawodnictwa, który jest ważnym czynnikiem motywującym.
Historia.
W wielu dziedzinach sport nawiązuje do utylitarnych czynności człowieka w zamierzchłej przeszłości, jak łowiectwo, wędkarstwo, łucznictwo, wioślarstwo, narciarstwo; wiele innych dyscyplin sportowych wywodzi się z antycznych igrzysk greckich. W starożytności uprawiano ćwiczenia typu sportowego, służące przede wszystkim podnoszeniu sprawności żołnierskiej; igrzyska rzymskie służyły głównie celom widowiskowym; w średniowieczu były znane gry i zabawy będące elementem wychowania rycerskiego, rozwijały się ludowe formy gier i różnych ćwiczeń (zapasy, biegi).
Na początku XIX w. zaczęły powstawać sportowe formy organizacyjne (kluby), które najpierw miały charakter ekskluzywny, później rozpowszechniły się w środowisku mieszczańskim, a w drugiej połowie XIX w. przystąpiono do opracowywania przepisów określających warunki rozgrywania poszczególnych konkurencji sportowych. Dynamiczny rozwój sportu współczesnego datuje się od końca XIX w., a zwłaszcza od wskrzeszenia igrzysk olimpijskich w 1896 roku. Rozwój klubów doprowadził do powstania w poszczególnych państwach związków sportowych zrzeszających kluby i towarzystwa zajmujące się daną dyscypliną sportu, a następnie międzynarodowych federacji dla poszczególnych dziedzin sportu. We współczesnym świecie sport jest uprawiany przez miliony ludzi oraz stanowi formę powszechnego widowiska, angażującego emocjonalnie kibiców.
Sport jest ważnym czynnikiem integrującym różne środowiska społeczne, o zasięgu lokalnym, regionalnym i międzynarodowym. Powszechność sportu przyczyniła się do rozwoju budownictwa sportowego oraz produkcji sprzętu sportowego na skalę przemysłową, a w niektórych dyscyplinach, jak żeglarstwo, sport samochodowy, motocyklowy i motorowodny, także do postępu technicznego i odkryć konstrukcyjnych.
Ciągły rozwój sportu stworzył konieczność rozwinięcia odpowiednich badań naukowych i w poszczególnych dyscyplinach nauki wyodrębniły się kierunki specjalistyczne, jak fizjologia sportu, medycyna sportu, psychologia sportu, pedagogika sportu, socjologia sportu, teoria treningu sportowego.
