O samym treningu kata (jap. formy nauki walki) pisaliśmy już wielokrotnie. Być może nie zawsze odbywało się to w zakresie rysu historycznego, ale temat ten zostawiamy nie tyle na opisywanie, co bezpośrednio omawianie podczas treningu.
Tym razem o nauce kata nieco inaczej. W Karate-dō czas upływa niezmiernie szybko. Czasami zauważamy, że to już minęły lata od kiedy pojawiliśmy się w swoim dōjō. Czasami też próbujemy podsumowywać nasze „osiągniecia”, oczywiście nie te stricto sportowe, bo przecież trening Karate-dō daleki jest od rywalizacji sportowej, ale te osiągnięcia, które jesteśmy praktycznie w stanie zweryfikować podczas treningu. To między innymi nauka kata.
Od wielu lat powtarzam kata z najniższych poziomów, praktycznie za każdym razem, kiedy pojawiam się wcześniej w dōjō. Nie ma co kryć, że sprawia mi to ogromną przyjemność, zwłaszcza kiedy zauważam drobny szczegół, który nie był wcześniej przeze mnie zauważony – mówi sensei Mirosław Pawliński 2 dan Karate-dō Tsunami®.
Jak to jest możliwe? Ważne są zasady, a nie wyobrażenia, że już wiemy wszystko. Zasady dają nam przestrzeń, która powoduje, że możemy dostrzec nawet po wielu latach szczegóły, które wcześniej nam umykały. Może być to po prostu oddech, przemieszczanie, stawianie stopy, ruch rozpoczynający się od minimalnego drgnienia bioder itd.
Ta wspomniana przestrzeń powoduje również to, że możemy zniwelować swoje przyzwyczajenia, nawyki ruchowe, które jedynie ograniczają nasz potencjał. Mamy zatem zmieniające się warunki dookoła, także nasz wiek, który determinuje zupełnie inne zachowanie i pracę naszego umysłu i ciała.
Prawdą jest też to, że ten który nie rozumie tej synergii i nie dostrzega czających się zagrożeń, nigdy nie pojawi się na ścieżce na szczyt góry, bo zawsze, ale to zawsze będzie podążał utartym szlakiem, który jedynie wytycza trasę by spoglądać na wierzchołek góry… Może brzmi to dość tajemniczo, ale w Karate-dō nie istnieje coś takiego jak mistycyzm. To jedynie współczesna nazwa pewnego obszaru, który dla cywilizacji zachodniej nigdy nie był wyjaśniany w dość zrozumiały sposób.
Zatem, wracając do rozpoczętej głównej myśli, to że za każdym razem sensei powtarza te same kata od lat i za każdym razem odkrywa coś nowego, pozwala na nieustanny rozwój. Mówiąc od „lat”, warto wiedzieć, że sensei Mirosław Pawliński trenuje blisko 41 lat. Ciekawe… jak można nie poddać się nawykom ruchowym? O co w tym wszystkim chodzi? Czy trening Karate-dō może być inspiracją dla codziennego życia?
