(wersja robocza z dnia: 02.12.2022 r. – brak poprawności zapisu nazw japońskich z ō oraz ū.)

Go-ren-geri = 5 technik po 5 razy przodem i tyłem do komisji z każdej grupy kopnięć:

• mae-geri, yoko-geri, mawashi/mikazuki-geri, gyaku/ura-mawashi-geri, ushiro-geri

Surikonde-geri = kopnięcie wykonywane nogą wykroczną podczas przemieszczania się – w trakcie odbicia. Na egzaminie należy zaprezentować 3 wybrane spośród pięciu grup kopnięć: mae-geri, yoko-geri, mawashi/mikazuki-geri, gyaku/ura-mawashi-geri, ushiro-geri.

Tobikonde-geri = kopnięcie wykonywane ze skokiem, ale z trafieniem w momencie stykania się nogi z podłożem (tobikonde = jap. Niby skok). Na egzaminie należy zaprezentować 3 wybrane spośród pięciu grup kopnięć: mae-geri, yoko-geri, mawashi/mikazuki-geri, gyaku/ura-mawashi-geri, ushiro-geri.

Hirabasami-uke/Hirabasami-uchi = technika ręczna podobna do choku-zuki i mawashi-zuki ale wykonywana przy użyciu innej powierzchni kontaktowej: hirabasami = krawędź dłoni między kciukiem i palcem wskazującym po ich rozwarciu (hira = otwarte, hasami = nożyce; w wymowie słowo to wymienia się na basami). Stosowana na trzy strefy w dwóch odmianach:

• choku = po linii prostej w przód,
• mawashi = po okręgu.

Posiada dwa zastosowania:

• jako technika obronna – blok = nosi wówczas nazwę hirabasami-uke,
• jako technika zaczepna – pchnięcie = nosi wówczas nazwę hirabasami-uchi lub zuki.

W momencie trafienia dłoń może znajdować się w trzech położeniach: ura, tate, age.

Ashibo-kake-uke = blok zagarniający podudziem ustawionym pionowo (ashibo = noga – drąg; inaczej sune = jap. podudzie).

Ashikubi-kake-uke = odmiana wcześniej omówionej techniki polegająca na mocnym ugięciu stopy w stawie skokowym (ashikubi = staw skokowy), które ma na celu zahaczenie (kake = hak) atakującej nogi przeciwnika.

Morote-tsukami-uke = podwójny blok: tate-shuto-uke (z chwyceniem za kończynę przeciwnika) i te-nagashi-uke, z równoczesnym zejściem z linii ataku, zmieniający się zwykle w dźwignię.

Morote-sukui-uke = podwójny blok: sukui-teisho-uke (z chwyceniem za kończynę przeciwnika) i te-otoshi-uke, zmieniający się zwykle w dźwignię.

Metoda medytacji na 2 kyū

Kōan = jap. koncentracja na przypadku. Jest to koncentracja na paradoksalnej zagadce filozoficznej, którą rozwiązać można przede wszystkim z pomocą intuicji, w stanie oświecenia (satori). W sumie zarejestrowano około 1700 zagadek.

Kata

Sato (jap. rodzinna wioska) = forma Karate-dō Tsunami®, w której występuje trzech przeciwników. Nazwa tej formy pochodzi od skojarzenia z sytuacją, w której powracający do domu rodzinnego wędrowiec zastaje w nim swoich wrogów. Niewielki zakres ruchu wykonywanych technik świadczy o pełnej, totalnej bezwzględności toczonej walki, w której liczy się tylko maksymalna skuteczność i w której Uke nie może sobie pozwolić na jakiekolwiek dziwolągi techniczne.

Niejednokrotnie zdarza się, że nieautoryzowane kluby lub instruktorzy powołują się na współpracę ze Związkiem Sportowym Polska Federacja Karate-dō Tsunami® lub realizację jednego z autorskich projektów: Inwestujemy w młodzież, Stop agresji i przemocy, Naucz się bronić, DŌJŌ, Biegamy, Karate-dō łączy pokolenia oraz Uczymy ratować. Autoryzację instruktora, klubu lub realizowanego projektu można sprawdzić przesyłając zapytanie do biura Związku Sportowego Polska Federacja Karate-dō Tsunami® na ten adres.