Wszystkie techniki opisane w tym dziale należą do grupy podstawowych. Dla wielu osób ćwiczących jest dużym zaskoczeniem, gdy grupy bardzo zaawansowane zawsze rozpoczynają swoje ćwiczenia od tych technik. Zasada jest bowiem jedna. Najważniejsze są podstawy. Bez ich opanowania nie ma możliwości nie tylko podążania dalej, ale nawet poprawnego wykonywania innych o wiele trudniejszych technik.

Stąd na etapie poznawania tego materiału należy pamiętać, że nie wolno się spieszyć. Każde z zagadnień tutaj przedstawionych należy przećwiczyć w określonej kolejności stopniując trudność ich wykonania. Z mojego doświadczenia mógłbym jedynie podpowiedzieć, że już na tym etapie każdy Uke powinien poznawać zagadnienie, które określamy jako renraku-waza (jap. kombinacje technik). W pierwszej kolejności staramy się zapoznać z ogólnymi zasadami wykonania każdej techniki. W tym zakresie podbudowa teoretyczna jest podstawą do świadomego wykonania poszczególnych ruchów.

Następnie poznajemy zasady stosowania danej techniki, tj. jej różne warianty interpretacji. Dopiero wtedy rozpoczynamy naukę ruchu. Dla łatwiejszej jej nauki powinniśmy na początku podzielić każdą technikę na kilka faz (części) wykonania. Następnie łączymy wszystkie części w całość. Powtórzenia te powinniśmy wykonywać na początku w jednej z wybranych pozycji. Zaleca się tutaj wykorzystanie pozycji hachiji-dachi.

Ze względu na jej naturalność. Dopiero po opanowaniu ruchu danej techniki zalecane jest, aby trenować ją w różnych pozycjach na różne strefy ciała (o ile jest to możliwe).

Po opanowaniu tego zagadnienia, rozpoczynamy naukę już na wyższym poziomie. Staramy się wykonywać każdą technikę w ruchu, tj. podczas przemieszczania ciała. O ile powtarzanie w miejscu uczy nas poprawności tylko ruchu ciała i oddechu, o tyle podczas przemieszczania się Uke jest zmuszony do wprowadzenia w życie wszystkich elementów techniki. Gdyby ćwiczenie odbywało się w obecności instruktora, ten na pewno egzekwowałby to od samego początku. W podobny sposób podchodzimy do zagadnienia renraku-waza.

W początkowej fazie staramy się wykonywać grupy technik w miejscu. Na początku wykonujemy w pozycjach, jak najbardziej naturalnych. Następnie przechodzimy do treningu technik w pozycjach, które wymagają znacznie więcej wysiłku. Dopiero na sam koniec podchodzimy do ćwiczenia poszczególnych kombinacji technik w trakcie przemieszczania się. Nic nie przychodzi łatwo. Stąd nie należy podchodzić do ćwiczenia kombinacji technik w całym zakresie już od pierwszego powtarzania. Stopniowanie trudności jest tutaj wskazane także z innego, zupełnie prozaicznego powodu. Każdy z ćwiczących jest indywidualnością pod względem psychomotorycznym.

Jednym nauka może zająć dni, tygodnie, innym całe lata. Pamiętajmy jednak, że wszystkie kombinacje powinny również zawierać elementy świadomego działania. Dlatego podczas ich ćwiczenia starajmy się od samego początku znaleźć pełną interpretację dla wszystkich ruchów. Poniżej prezentujemy grupę tych podstawowych, które można samodzielnie podczas treningu indywidualnego wykonywać:

1. w miejscu:
– kara-zuki C, kara-zuki C, kara-zuki C,
– kara-zuki C, kara-zuki J, kara-zuki J,
– age-ude-uke, kara-zuki C, kara-zuki J,
– otoshi-ude-uke, kara-zuki J, kara-zuki J,
– sukui-ude-uke, kara-zuki J, kara-zuki C,
– gedan-ude-uke, kara-zuki C, kara-zuki J.

2. przemieszczając się w przód i tył w ZKD:
– oi-zuki C, kara-zuki C, kara-zuki C,
– age-ude-uke ai, kara-zuki C, kara-zuki J,
– age-ude-uke gyaku, kara-zuki C, kara-zuki J,
– otoshi-ude-uke ai, kara-zuki J, kara-zuki J,
– otoshi-ude-uke gyaku, kara-zuki J, kara-zuki J,
– sukui-ude-uke ai, kara-zuki J, kara-zuki C,
– sukui-ude-uke gyaku, kara-zuki J, kara-zuki C,
– gedan-ude-uke ai, kara-zuki C, kara-zuki J,
– gedan-ude-uke gyaku, kara-zuki C, kara-zuki J.

Kombinacji technik jest tak dużo, że praktycznie każdy z ćwiczących może układać je samodzielnie przez wiele tygodni. Tutaj przedstawiliśmy tylko te, które składają się z kilku technik (może ich być nieskończenie wiele). Wyobraźnia nie zna granic. Podkreślam jednak, by wszystkie renraku-waza wykonywać zgodnie z ich przeznaczeniem tj. interpretacją. Oczywiście na obie strony.

W przykładach opisanych powyżej duże litery oznaczają strefy wykonania techniki: J – jodan, C – chūdan, G – gedan.

• Renraku-waza = kombinacje technik / renraku – jap. kombinacje, waza – jap. technika