Wiemy dokładnie, jak to jest. Tematy takie, jak ceremonie i wewnętrzna dyscyplina są często pomijane podczas treningu. Nie mniej to właśnie ceremonie prezentują różnicę pomiędzy Karate i Karate-dō. Chociażby dlatego, że ceremonie są bezpośrednim odniesieniem do tego, co jest tym bezpośrednim elementem składowym doskonalenia się w Karate-dō zaczerpniętym z zen, dokładnie ze szkoły Rinzai. O powodach zaniechania wykonywania ceremonii, a zwłaszcza ukłonów i ich znaczeniu przeczytacie w innym miejscu tego serwisu. Tymczasem zajmijmy się podstawowymi informacjami na ten temat.

I. Tachi-rei (ukłon w postawie musubi-dachi)

Jednym z elementów ceremonii jest ukłon tachi-rei. Ukłon ten jest wykonywany każdorazowo przy wyjściu i wejściu do dōjō (miejsca, w którym odbywa się trening). Tachi-rei jest również wykonywany podczas porozumiewania się przez ćwiczących w czasie zajęć. Jeżeli pragniemy zapytać o cokolwiek prowadzącego lub zwrócić się do kolegi (bez względu na stopień przez niego posiadany), najpierw wykonujemy ukłon, który jest zaraz odwzajemniony. Po zakończeniu rozmowy natychmiast wykonujemy podobnie tachi-rei. Jest to forma nie tylko grzecznościowa i wyrażenie szacunku do drugiej osoby, ale przede wszystkim forma zrozumienia idei Karate-dō.

Wykonanie:

Pozycją wyjściową jest musubi-dachi. Skłon ciała wykonujemy dokładnie tak, jak jest to przyjęte w kulturze japońskiej, połową ciała, przy zachowaniu następujących zasad:

• zawsze patrzymy na wprost siebie, jeżeli celem jest wypowiedzenie komuś walki. Ukłon wykonujemy patrząc w stronę przeciwnika. Jeżeli jest to ukłon ceremonialny np. przy wejściu do dōjō, wzrok kierujemy w podłoże przed sobą, tak aby ogarnąć wzrokiem, jak największą przestrzeń. Zachowujemy się tak, ponieważ wchodzimy do miejsca (środowiska) bezpiecznego dla nas, miejsca doskonalenia siebie i tutaj nie musimy walczyć o życie.
• dłonie utrzymujemy ze złączonymi palcami z boku ud w miejscu, gdzie znajdowałby się szef nogawki.

Należy jednak zwrócić uwagę na to, by dłonie nie tworzyły łódek i kciuki nie odstawały (zdj. 1, 3),

• ukłon wykonujemy w taki sposób, aby przez krótką chwilę zatrzymać się podczas skłonu.

Jest to traktowane jako oddanie szacunku w stosunku do miejsca lub osoby, z którą rozmawiamy (zdj. 2).

II. Zarei (ukłon w pozycji seiza)

Kolejnym elementem ceremonii jest ukłon, który wykonujemy w pozycji seiza, podczas ceremonii lub egzaminów.

Wykonanie:

Kolejność wykonania poszczególnych ruchów jest następująca:

• wyjściowo dłonie spoczywają na udach ćwiczącego (zdj. 1),
• następnie lewą dłoń kładziemy na podłożu przed nami z lekko rozwartym kciukiem. Pozostałe palce są złączone (zdj. 2),
• teraz prawą dłoń kładziemy obok lewej.

Ponieważ kciuki są lekko odchylone na podłożu obie dłonie pomiędzy palcami a kciukami tworzą figurę geometryczną – trójkąt (zdj. 3), lekko pochylamy ciało do przodu. Staramy się przy tym patrzeć zgodnie z zasadami. Ukłon wykonujemy dokładnie tak jak wcześniej opisany tachi-rei z chwilowym przytrzymaniem w końcowej fazie skłonu, podnosząc się – czynności wykonujemy odwrotnie. Najpierw odrywamy dłoń prawą i kładziemy na udzie, a następnie dłoń lewą.

Ważne!

Podczas wykonania zarei dobrze jest pamiętać o tym, by podnieść głowę w górę dopiero wtedy, gdy nasz partner z prawej strony już podniósł (podczas zajęć w dōjō).

• Tachi-rei = tachi – uwaga, rei – ukłon; ukłon w postawie musubi-dachi
• Zarei = za – siedzieć, rei – ukłon; ukłon w pozycji seiza